کردپرس
در سال ۱۹۶۱ آلمان شرقی ساخت دیواری بین دو بخش برلین را آغاز کرد. این دیوار که بعدها به‌عنوان «دیوار برلین» شناخته شد، نماد جنگ سرد و دوپارچگی آلمان بود. پس از مبارزات بی‌وقفه مردم آلمان علیه این اقدام، سرانجام این دیوار در سال ۱۹۸۹ فرو ریخت و به نماد پایان جنگ سرد تبدیل شد.
حدود سی سال است که ایست بازرسی دیگله به لکه‌ای سیاه در تاریخ اقلیم کردستان تبدیل شده است. هر زمان حزب دمکرات احساس خطر کند، کارت دیگله را فعال می‌کند؛ از جلوگیری از ورود کوسرت رسول و یوسف محمد (رئیس اسبق پارلمان کردستان) گرفته تا ممانعت از ورود استادان و کارمندان.
طارق عزیز، معاون نخست‌وزیر رژیم بعث و مشاور صدام حسین، گفته بود: «ما دو اداره در شمال عراق تأسیس کردیم و جلال طالبانی را تهدید کردیم که اگر از مرز تعیین‌شده عبور کند، گارد جمهوری وارد جنگ می‌شود.» به همین ترتیب در نوامبر ۱۹۹۷، رژیم بعث به مسعود بارزانی هشدار داد که نباید از مرزهای مشخص‌شده برای اتحادیه میهنی عبور کنند وگرنه عملیات نظامی آغاز خواهد شد. ایران و ترکیه نیز نقش کلیدی در ایجاد این دو اداره داشتند، زیرا خوب می‌دانستند که در آینده این ایست بازرسی بە چە بلایی برای این موجودیت کردی تبدیل خواهد شد.
این ایست بازرسی نفرین‌شده، دیر یا زود باید مانند دیوار برلین فرو بریزد و از میان برداشته شود. تا زمانی که «دیوار دیگله» پابرجاست، این ناهماهنگی و بی‌عدالتی ادامه خواهد داشت. گام نخست برای فروپاشی این توهم حزب دمکرات کردستان، توسط استادان و کارمندان برداشته شده است. بنابراین، ضروری است که همه اقشار و نخبگان در آینده برای شکستن این دیوار منفور و رسوا کردن مدیران نالایق و دیکتاتور نقش‌آفرین باشند.
امیر مام‌والی
دیوار دیگله
نظر شما