به گزارش خبرگزاری کردپرس، نعمت داودیان، شاعر کردی سرای ایلامی و صاحب مجموعه شعر کردی «جامەکەیل بێ‌دەنگی» در این یادداشت می‌نویسد:

با تصمیم دبیرخانه زبان و ادبیات کردی و همراهی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام، آیین تجلیلی به نام شاعر خوش‌نام و محبوب ایلامی جناب آقای خسرو خسروی‌پور در محل انجمن برگزار شد. این حرکت خوب اما کم فضا گرچه در حد این بزرگوار نبود، ولی به نسبت شایسته انجام شد.

بنده هم وظیفه خود دانستم که به احترام این دوست فرهیخته در این محفل حضور داشته باشم؛ اما به هر دلیل ناشناخته‌ای نوبت به من نرسید. گرچه این موضوع مهم نیست ولی دریغم به خاطر این بود که نتوانستم در حضور جمع ارادت خود را نسبت به استاد خسروی‌پور نشان دهم و قسمتی از ویژگی‌های خوب این عزیز را بیان کنم.

شاید نزدیک به سه دهه است که با استاد خسرو خسروی‌پور هم‌زبان، همدم و هم‌دل بوده‌ام و بزرگواری‌های شخصیتی این مرد متین و فروتن را لمس کرده و شیفته روح بلندشان بوده‌ام. اگر چه آثار «مرد بی‌ستاره» و «دندانه‌های نامرتب» نشان از دیرینگی تجربه و ذوق بلند اوست، اما حتی یک بار هم اسم این کتاب‌ها را از زبان خودشان نشنیدم. او هماره بزرگان شعر کردی و فارسی ایلام را استاد خطاب می‌کرد. در جلسات نقد و بررسی شعر نشان می‌دادند که مشتاق نقد و شنیدن سره و ناسره شعرش هستند. حتی در جلسات بعد با اعمال نظرات درست، شعر را بازخوانی می‌کرد و نشان می‌داد که بدون کبر، درستی و زیبایی را با جان و دل می‌پذیرند. عجیب اینجا بود که حتی در مقابل لودگی و کینه‌ورزی‌های بعضی افراد کم سن و سال و بی‌تجربه سکوت می‌کردند و فقط گاهی تشکر معناداری با لبخند به مخاطبشان هدیه می‌دادند.

این مرد بی‌حاشیه و دوست‌داشتنی در دهه هفتاد زندگی سرشار از امید و سرزندگی، به سرودن‌ شعرهایی مشغول هستند که عشق، امید، طبیعت و بومی گرایی در آن‌ها خوش‌نشسته‌اند. عشقی در آثارشان وجود دارد که زبانی پاک و امیدی لذت‌بخش در خود نهفته‌اند. حقیقتاً شعر جناب خسروی‌پور دارای امضا هستند. منظورم این نیست که در حد اعلا می‌درخشند، اما با قاطعیت عرض می‌کنم که زبان و شیوه بیان خاصی دارند که مخصوص خودشان است.

خواندن آثار ایشان را به شاعران تازه‌کار و حتی باتجربه پیشنهاد می‌کنم. مطمئن هستم که کسب تجربه و حتی آموختن قرین این خوانش خواهد بود.

امیدوارم روزی فرا برسد که تجلیلی با کمیت و کیفیتی بهتر در حد شأنشان برگزار کنیم و این تاریخ زنده هنر، ادب و فرهنگ ایلام را ارج بنهیم و هم‌چنین از تجربیات و خاطراتشان – و البته ضبط و ثبت آن- استفاده کرده و جاودانه کنیم.

برای این دوست مهربان لحظاتی سرشار از سلامتی، شادمانی و طول عمر با عزت آرزومندم.