کرد پرس- تصمیم غیرقانونی رئیس دانشگاه کردستان در انتصاب یکی از مدیران گروه این دانشگاه بر سوءمدیریت و نادیده گرفتن اصول علمی انتخاب مدیر گروه صحه گذاشته و نگرانی‌هایی را در خصوص آینده علمی دانشگاه به همراه داشته و مستلزم اصلاحات جدی در سطوح مدیریتی است.

دانشگاه‌ها به‌منزله دژهای استوار خردورزی شناخته می‌شوند؛ اما هنگامی که مدیریت این نهادهای مقدس به دست افرادی غیر متخصص سپرده شود، نه‌تنها ارکان علمی آن‌ها ناپایدار می‌گردد، بلکه اعتماد جامعه دانشگاهی نیز دستخوش تزلزل می‌شود. در دانشگاه کردستان، تصمیمات بحث‌برانگیز و مدیریت ناکارآمد این دانشگاه، موجی از نارضایتی و انتقاد را در پی داشته است. این نخستین باری نیست که تصمیمات رئیس دانشگاه کردستان با انتقادات جدی مواجه می‌شود. پیش‌تر نیز، مواردی از سوءمدیریت و تصمیم‌گیری‌های بحث‌برانگیز گزارش شده است که نشان‌دهنده الگوی مداوم در مدیریت ناکارآمد است. سوء رفتارهای سازمانی در بخش‌های متعدد دانشگاه کردستان در چند سال اخیر، می‌تواند بازتابی از مشکلات مدیریتی در سطوح بالای دانشگاه باشد.

عدم توجه به تصمیم گروه در انتخاب مدیرگروه، عدم رسیدگی به تخلف اداری و آموزشی  از جمله سوء رفتارهای سازمانی در مدیریت دانشگاه است.

یکی از گروههای دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان به صحنه‌ای از تنش و اختلاف و نارضایتی تبدیل شده است که ریشه در نحوه مدیریت و تصمیمات بحث‌برانگیز رئیس دانشگاه دارد. این وضعیت، نه تنها جایگاه علمی این نهاد را تضعیف کرده، بلکه به اعتماد جامعه دانشگاهی نیز لطمه وارد کرده است.

مثالا دو عضو هیأت علمی این گروه، پیشتر مرتکب تخلفاتی در موضوع پذیرش دانشجویان دکتری  شده بودند و عملکرد آنان در فرایند جذب هیأت علمی گروه ادبیات فارسی سوال برانگیز بود. در واکنش به این رویدادها، اعضای هیأت علمی با برگزاری انتخاباتی قانونی، مدیری جدید برای گروه برگزیدند. اما پس از گذشت چهار ماه، ریاست دانشگاه با نادیده گرفتن این انتخاب مدیران دانشکده، فردی دیگر را منصوب کرده است. این اقدام، که برخلاف رویه‌های معمول انتخاب مدیر گروه است، که به گسترش اختلافات در میان اعضای گروه و سرایت آن به میان دانشجویان منجر شده است.

تصمیمات ریاست دانشگاه، که به نظر می‌رسد متاثر از جریانات بیرون از دانشگاه و سلایق شخصی اتخاذ شده‌اند، به تقلیل جایگاه آموزش عالی و تحقیر محافل علمی منجر شده است. که به افت جایگاه علمی آن انجامیده است.

ادامه این روند، می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای آینده دانشگاه و دانشجویان آن داشته باشد. این سوابق نشان می‌دهد که مشکلات مدیریتی در دانشگاه کردستان محدود به یک رویداد خاص نیست و نیازمند بازنگری جدی در سطوح مدیریتی و نظارتی است. ضروری است که نهادهای نظارتی و مسئولان بالادستی، با ورود به این موضوع، به بررسی و اصلاح این روند بپردازند تا از تداوم این بحران جلوگیری شود و دانشگاه کردستان به مسیر اصلی خود در جهت ارتقای علمی و آموزشی بازگردد.