به گزارش کردپرس، «زبیر آیدار» عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کردستان(KCK) در مصاحبه‌ای اعلام کرد که تا زمانی که عبدالله اوجالان آزادانه فعالیت نکند، راه‌حلی ایجاد نخواهد شد و تاکید کرد که سخنان دولت ترکیه تهدیدآمیز است و با زبان جنگ و تهدید، صلح حاصل نمی‌شود.
پس از دیدارهای نمایندگان حزب دم پارتی(DEM) با هیئت امرالی درباره عبدالله اوجالان، بحث‌ها درباره راه‌حل مسئله کرد همچنان ادامه دارد. در حالی که گام‌هایی برای حل مسئله برداشته نمی‌شود، مقامات حزب حاکم (AKP) همچنان بر خلع سلاح تأکید دارند. با این حال، سیاستمداران کرد خاطرنشان می‌کنند که ریشه مسئله کرد، نگه‌داشتن سلاح نیست، بلکه این خود نتیجه مسئله است. آنها تأکید دارند که اگر مسئله کرد حل شود، سلاح‌ها نیز کنار گذاشته خواهند شد.
به نوشته آژانس خبری مزوپوتامیا، «زبیر آیدار» عضو شورای رهبری KCK در مصاحبه با این خبرگزاری اظهار داشت که مذاکرات با عبدالله اوجالان بسیار مهم و معنادار هستند و افزود: «در هر دو دوره مذاکرات، نمایندگان دولت نیز حاضر بودند و این اهمیت دارد. ما این را به‌عنوان آغاز یک روند می‌بینیم. برای ما مهم است که پیام‌های اوجالان به همه برسد و ما او را به‌عنوان مخاطب اصلی می‌شناسیم. تا این لحظه دیدگاه‌های اوجالان بسیار شفاف بوده‌اند. در زمینه مواضع، او و جنبش تحت رهبری‌اش کاملا واضح هستند. مهم این است که طرف مقابل چه نظری دارد.»
زبیر آیدار اشاره کرد که کردها در برابر سیاست‌های انکار و نابودی، سلاح برداشته‌اند و گفت: «چرا کردها سلاح برداشتند؟ اگر حزب کارگران کردستان(PKK) وجود نداشته باشد باز هم عده‌ای دیگر سلاح برخواهند داشت. در اصل باید شرایطی فراهم شود که کردها نیازی به سلاح نداشته باشند. عبدالله اوجالان در این رابطه گفته است که اگر شرایط و الزامات مناسب باشند و موانعی وجود نداشته باشد می‌توانم این روند را از خشونت به مسیر حقوقی و سیاسی هدایت کنم. کردها خواهان حل مسئله از طریق سیاست و حقوق هستند. اما اگر تنها راه‌حل را در خلع سلاح ببینند و تنها سلاح کردها را به‌عنوان مشکل در نظر بگیرند، گروه‌های دیگری سلاح برخواهند داشت. این مسئله باید به‌صورت جامع بررسی شود. لازم است که مسئله کرد به‌عنوان یک مسئله حقوقی، هویتی، زبانی، فرهنگی و حق مدیریت خودشان مطرح شود. اگر بر علل اصلی تمرکز نکنند، نمی‌توانند راه‌حلی پیدا کنند. باید مسئله اساسی مورد بررسی قرار گیرد و همه‌چیز بر اساس آن مورد مذاکره قرار گیرد.»
آیدار خاطرنشان کرد که انزوای عبدالله اوجالان همچنان ادامه دارد و گفت: «دو دیدار صورت گرفت اما ما نمی‌توانیم بگوییم که انزوا به پایان رسیده است، اگر هیئتی ماهی یک بار نزد اوجالان برود و تنها ۳-۴ ساعت گفت‌وگو کنند به معنای پایان یافتن انزوا نیست. ما در گذشته هم دیده‌ایم که مسئله اینگونه حل نمی‌شود. دولت ترکیه در مذاکرات ۲۰۱۳-۲۰۱۵ بسیار به راه‌حل نزدیک شده بود اما روند را متوقف کرد. عبدالله اوجالان رهبر و سازنده این جنبش و مذاکره‌کننده اصلی است. باید شرایط لازم برای فعالیت او فراهم شود. او قبلا هم بر لزوم شرایط مناسب برای فعالیت آزاد، امنیت و سلامت خود تأکید کرده است. در مذاکرات ۲۰۱۳-۲۰۱۵ نیز گفته بود: «اگر این شرایط فراهم نشوند، من نمی‌توانم این روند را پیش ببرم.» بنابراین برای اینکه او بتواند فعالیت کند باید ارتباط برقرار کند، مذاکرات انجام دهد، پیام‌های خود را به همه برساند و بتواند اسناد و اطلاعات لازم را در اختیار داشته باشد. باید در ترکیه میان احزاب سیاسی، دانشگاهیان، روزنامه‌نگاران و نهادهای رسانه‌ای، گفت‌وگویی بدون محدودیت انجام شود. اما با شرایط کنونی امرالی چنین روندی ممکن نیست. کسانی که از اوجالان می‌خواهند که بیانیه‌ای بدهد، ابتدا باید شرایط مناسب را فراهم کنند. تا زمانی که شرایط و الزامات مناسب ایجاد نشود هیچ روندی به نتیجه نخواهد رسید.»
آیدار در ادامه تأکید کرد که مسئله کرد فقط به ترکیه محدود نیست و کل منطقه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اروپا نیز درگیر آن است. این مسئله یک تغییر جهانی را نشان می‌دهد. اگر در جایی مسئله‌ای وجود داشته باشد دیگران نیز درگیر آن خواهند شد. به همین دلیل راه‌حلی که اوجالان پیشنهاد می‌دهد برای همه منطقه مهم است و این راه‌حل بر اساس یک پارادایم آینده‌نگر برای زندگی آزاد شکل گرفته است.»
آیدار اشاره کرد که هشدارهای اوجالان مبنی بر اینکه اگر مسئله در داخل خود حل نشود، ممکن است وضعیت به مانند غزه و سوریه تبدیل شود، باید جدی گرفته شود.
در پایان زبیر آیدار تأکید کرد که دولت ترکیه باید از زبان تهدید و حمله دست بردارد و گفت: «زبان دولت ترکیه تهدیدآمیز است و با زبان جنگ و تهدید، صلح حاصل نمی‌شود. اگر این روند ادامه پیدا کند، رسیدن به راه‌حل ممکن نخواهد بود و هیچ نتیجه‌ای به دست نخواهد آمد. وقتی عملکرد دولت را بررسی می‌کنیم می‌بینیم که برخلاف روند حل مسئله حرکت می‌کند. از یک طرف شهرداری‌های کردستان ترکیه را تصرف می‌کند، از طرف دیگر عملیات نظامی و سیاسی روزانه ادامه دارد. هر روز بمباران انجام می‌شود، هزاران نفر بازداشت و زندانی می‌شوند و به کردستان سوریه حمله می‌شود. ما نمی‌توانیم در برابر این مسائل سکوت کنیم. آنها نمی‌توانید از یک‌سو این کارها را انجام دهند و از سوی دیگر بگویند که صلح می‌خواهن؛ این دو با هم سازگار نیستند. همه باید این را ببینند و بر اساس آن عمل کنند. زبان دولت زبان مناسبی نیست و همین زبان در رسانه‌های ترکیه نیز به‌کار می‌رود. رسانه‌های وابسته به قدرت مواضع خود را بر همین اساس تعیین می‌کنند. گاهی اوقات رسانه‌ها حتی از مرزهای اخلاقی هم عبور می‌کنند. در روند حل مسئله، رسانه‌ها نقش بزرگی بر عهده دارند و باید مسئولانه رفتار کنند.»
نظر شما