به گزارش کردپرس؛ در این نامه که خطاب به داریوش فرمانی نوشته شده؛ آمده است:

همان طور که نیک می‌دانید، گلیم از دستبافته‌های قدیمی و اصیل منطقه غرب است. در جایی چون اسلام‌آباد که دامپروری و تولید پشم گستره و رونق بیشتری به نسبت هر جای دیگر منطقه دارد، گلیم هم در کنار هر دستبافته دیگر، بافته و تولید می‌شده است.

در قدمت گلیم اسلام‌آباد همین بس که قدیمی‌ها به آن «وَر» یا «وَر آریوناوا» می‌گفتند و وَر اکنون شاید برای نسل جدید واژه‌ای مهجور و کم‌کاربرد است. وَر اسلام‌آباد به تعبیر پیران دانا و دوران‌دیده، از پشم محل و رنگ‌های طبیعی و خوشرنگ و گاه خودرنگ با طرح‌های عالی که بازتاب طبیعت و عناصر اجتماعی آن روزگار بوده، تهیه می‌شده و خانواده‌های قدیمی به جای قالی که بسیار گران بوده، به نوعروسان به عنوان جهیزیه، پیشکش می‌کردند.

دقیقاً نمی‌دانیم چرا وَر اسلام‌آباد برافتاد و مُد آن سپری شد، اما تحقیقات تاریخ شفاهی و مکتوب و محلی برخی پژوهشگران نشان می‌دهد که وَر اسلام‌آباد احتمالاً به خاطر سرعت زیاد مهاجرت از روستا به شهر و سپس واردات انواع زیراندازهای ارزان و ماشینی مانند فرش ماشینی و موکت، برافتاد که کاری پرزحمت و نسبتاً کم درآمد بود.

با اشتیاق و خوشبختی، باید از ثبت ملی صنعت دستی گلیم با نام هرسین استقبال کنیم. اما وَر اسلام‌آباد، هنری به مراتب اصیل‌تر با نقوش زیبا و البته، متفاوت است. امروزه گلیم‌بافی یا وَر اسلام‌آباد دوباره رونق قابل توجهی یافته و نیاز به توجه و حمایت دارد. ما امیدواریم با توجه به وجود برخی استادکاران بسیار باتجربه و کاربلد، و نیز خاطرات و تاریخ مفصل درباره ابعاد این هنر، که در اصل شناسنامه این حرفه در اسلام‌آباد است و می‌تواند میراث ارزشمند منطقه و کشور به شمار آید، یاری بفرمایید که وَر اسلام‌آباد ثبت ملی شود تا مورد حمایت و توجه بیشتری قرار بگیرد. می‌دانید که این کار، می‌تواند اشتغال زیادی ایجاد کند و اقتصاد منطقه را رونق دهد. خداوند خیرتان دهد.

جامعه هنرمندان اسلام‌آبادغرب