هنگامی که پس از پیمودن ٣٢ کیلومتر راه آسفالته ( از پیرانشهر) به جوار این سنگ‌های عجیب‌الخلقه می‌رسید با سنگ‌هایی روبه رو می شوید که نظایر آنها را باید در افسانه‌ها، اسطوره‌ها و اساطیر جست و کرد. 
در این روستا شما با سنگ‌هایی بسیار غول‌آسایی مواجه می شوید که تکان دادن آن حتی برای بشر امروز با چنین فن‌آوری پیشرفته‌ای حتی با جرثقیل‌های غول‌پیکر غیر ممکن است اما چه علم و درایتی انسان‌های آن عصر را واداشت که چنین حجاری‌های عظیمی را از خود به یادگار باقی بگذارند؟
با مشاهده‌ نتاقضات آشکار این سنگ‌ها سؤالی مانند خوره به روح و جان بیننده چنگ می‌اندازد آیا این سنگ‌ها به وسیله ادوات بدوی و دست، تدبیر و درایت انسان‌های نخستین به صورت کنونی درآمده‌اند یا به دست توانای قادر مطلق و آفریننده‌ی طبیعت به مرور قرون و اعصار به صورت اعجاز امروزی درآمده‌اند؟
سنگ‌هایی که چشم از تماشای آنان سیر نمی‌شود و هریک از آنان تصویگر اشکال اعجازبرانگیزی از حیوانات و اشیای گوناگون هستند و به راستی برای عقل سلیم درک عظمت چنین سنگ‌هایی که به جادو و افسانه شبیه‌تر هستند بسیار ناباورانه می‌نمایاند و ذهن انسان را به چالش می‌کشاند که سوالی طرح کند آیا این مکان شهری باستانی و از یاد رفته در پستوی زمان و فرو رفته در غبار ابهام است؟
این سنگ‌ها که به نظر می‌رسد وزن هر کدام از آنان باید بیش از ده، بیست یا سی تن باشند از کجا به این مکان حمل شده‌اند ؟ آیا این سنگ‌ها را موجوادتی فرا زمینی با قدرتی فرابشری جابه‌جا کرده‌اند؟ یا سازندگان این بناها به فن آوری پیشرفته موجودات فضایی دسترسی داشته‌اند؟
این سنگ‌ها آنقدر غول پیکر هستند که امکان ندارد حتی با نیروی صد هزار مرد جنگی بتوان آنها را جابه‌جا کرد؛ آیا بیگانگان باستانی با استفاده از قدرت ضدجاذبه به نسل‌های گذشته‌ی انسان‌ها امداد رسانیده‌اند تا عجایب چنین شگرفی را جهانی و ماندگار خلق نمایند؟
طبق پندار عامیانه هم اینجا روستایی باستانی است که اهالی آن در پی یک نافرمانی همگی به سنگ تبدیل شده‌اند. 
همه این‌ معماها با تماشای سنگ‌های عجیب الخلقه خورنج پیرانشهر به ذهن هر بیننده‌ای متبادر می شود و سفر به این روستای سرسبز و زیبای خورنج در دامان کوه های سر به فلک کشیده می تواند برای مشتاقان معماهای سر به مهر باستانی جذاب و دیدنی باشد.